Boa kubański (Epicrates angulifer) zgodnie z tym, co sugeruje nazwa, jest endemitem Kuby. Zajmuje różnego rodzaju siedliska, od lasów, przez zarośnięte tereny kamieniste i plantacje trzciny cukrowej, aż po przedmieścia miast.

Maksymalna długość dorosłego węża dochodzi do 4,5 m, przy czym zwykle obserwuje się osobniki o średniej długości 3 m. Ubarwienie żółte, czasem oliwkowe, z brunatno-czarnymi pasami tworzącymi rodzaj nieregularnej sieci.

W skład jego diety wchodzą niewielkie kręgowce, przede wszystkim gryzonie oraz pisklęta.

Aktywny nocą i o zmierzchu, poluje na niewielkie kręgowce, przede wszystkim gryzonie oraz pisklęta.

Okres godowy przypada na przełom marca i kwietnia. Boa kubański jest gatunkiem jajożyworodnym, co oznacza, że jaja inkubowane są w ciele samicy, a młode wydostają się z nich krótko przed lub w czasie porodu. Jednorazowo samica wydaje na świat około 30 młodych, które mierzą 60-70 cm.
 
Boa kubański jest klasyfikowany jako bliski zagrożenia (status NT wg IUCN). Objęty jest Europejskim Programem Hodowlanym (EEP) oraz chroniony Konwencją Waszyngtońską (CITES).